كان ياما كان
فى حاضر العصر والاوان
حكيم رحال قاللوا عنه انه حكيم هالزمان
بيطوف يتعلم من كل كائن مهما كان
قابل بالصدفة مرة اميرة حزينة تايهة فى الوديان
سألها مالك قالتلوا مش لقيا نفسى فى هذا المكان
نفسى احس انى اميرة بجد مش مجرد اسم لانسان
الدنيا قاسية عليا مش حاسة فيها بالامان
وبحلم اكون اميرة لفارس يخطفنى معاه عالحصان
رد الحكيم: يا اميرة المشكلة فى البشر مش فى المكان
لو نضفنا من جوا ضمير هالانسان
حينصلح الحال و تلاقى نفسك قبل ما يفوت الاوان
و كل بنت زيك فى مكانها تبقى زهرة فى بستان
سألتوا بشغف وفين الائي هالانسان
اللى ضميره اغلى من اللؤلؤ والمرجان
قالها الحكيم اسئلى رب كل الاوطان
عاطى كل الرزق الوهاب المنان
يوجد فى طريقك فارس خطوته تهز الاركان
يفجر من جواكى الفرحة تثوركالبركان
تحسى فوق حصانه انك ست الحسن اميرة هالزمان
قالتلوا يا حكيم كلامك اطيب من حب الرمان
ادانى ثقة بالنفس وامل فى الحب والحنان
لكن عندى لك سؤال: انت ليه وحدك رحال فى هذا الزمان
قالها يا اميرة لما الدنيا فسدت وازداد الطغيان
الحكمة اصبح ملها ثمن والحب ضاع من الحسبان
وانا وحدى لسه بدور على ست الحسن اللى تديلى كل الحنان
قالتلوا يا حكيم كلامك نور طريقى وحسسنى بالامان
ليه ماكونش لك ست الحسن و تكونلى فارس هالزمان
قالها ومنين تضمنى انك تلاقى معايا نفسك واكونلك العاشق الولهان
قالت من حكمتك اتعلمت ان الضمير هو اهم شئ فى الانسان
وان الضامن هو رب الكون خالق الفرحة فى الوجدان
و انا حاسة ان ضميرك هو الرهان
اللى معاه هكون اميرة فى اى مكان
ابتسم الحكيم و قال: اخيرا لقيت غايتى من غير اى نقصان
اتفضلى يا اميرتى معايا على الحصان
نطوف سوا فى كل الاماكن والبلدان
نعلم الناس العشق ونسعادهم يتمردوا على الظلم والطغيان
اتنهدت الاميرة وقالت انا معاك يا حكيم الزمان
حكمل معاك المشوار وحكون سعيدة اينما كنت ومهما كان
وعاش الحكيم والاميرة قصة حب تحاكا عنها فى كل مكان
و انجبوا حكماء واميرات احييوا الضميرفى كل انسان